Bu kafalar hep aynı. Zehirlenmiş oldukları gücün ellerinden kayıyor olması ile uyanıyorlar. Dillerinden düşürmeyip, gönüllerine bir türlü koyamadıklarının yokluğu ile biçare konuşuyorlar. Merhum Şeyh Galib’in sözleri ile durduğu yeri, kazandığını zannettiği itibarı eşyadan uman, burunları havada bu tipler, gerçekle yüzleştiklerinde helalleşme yoluna giderek, bir hamle sırası daha tanınabilir mi umudunu ile yanıp tutuşuyorlar. Oysa sahne sırası geçmiş, deniz tükenmiş, yol bitmiş…
Dün, elinde tuttuğunu sandığı iktidar gücü ile, kadrolara hükmetmeyi maharet bilen bu zatlar, bugün liyakattan bahsediyorlar. Eğer bu dediklerinde samimi iseler, daha 2 ay önce memurlara reva görülen yeni masalların baş müsebbiplerinden biri olarak, işgal ettiklerinden istifaları gerekir.
‘Önce liyakat sonra Hak’ söylemini mücadelesinin temellerine koyan sendikamız, liyakatin gözden çıkarılmış olmasına, kamu kaynaklarının bu gerekçe ile heba edilmesine, daima yüksek sesle mukabele etmiş ve ne yazık ki Türkçe anlatamadığı önce liyakat sonra hak derdini, altı dilde daha haykırmıştır.
Ne diyelim sizlere atalarımızdan bir güzel söz ile bitirelim.Uyan da balığa gidelim…
